گذار

محمدرضا صفایی
سلام عزیزم، برا رسیدن به خدا و مقامی که براتون تو اولویته الزاما نیازی به مدرک دکتراتون نیست. اجازه می دین راحتتر باشم باهاتون؟ سیاست ماکیاولیستیتون هرگز شما رو به آدرسی که دنبالشین نخواهد رسوند چرا که قداستِ هدفتون تحت الشعاع حرمت وسیله تونه. تو مسیری که جز پاکان و نیک سیرتان رهرووش نیستن هر مالرویی به مقصد نمی رسوندتون. خیلی از اون دکتر، مهندس، وزیر وزراها سراغ دارین که رفتگر محله شون شریفتر و متوکلتر از خودشونه؟! شنیدین می گن: تو اول بگو با کیان زیستی...،همون؛ کارایی هستن که کل شخصیت آدمی رو تغییر داده و دچار استحالش می کنن به طوری که میشه گفت دیگه اون آدم قبلییه نیستن. درست مث بعض رفقای ما... بذا یه داستانی رو واست تعریف کنم از پادشاهی که می خواست کشورش رو از لوث پلیدیا پاک کنه و به کشورای دوستشم کمک برسونه. ایشون دو گزینه برا هر هدفشون داشتن یکی اینکه تمامی شرورای کوشه و کنار منطقه تحت حکومتشون رو قلع و قمع کرده و از شرشون خلاص شن دیگر اینکه اونقده به خوبیا اضاف کنن که دیگه جا برا پلیدی و پلشتی نمونه. چون راهکار دومییه هزینه بردار بود و دلی زلال می خواست و رهروی متصل، به اولییه پرداختن!! در خصوص هدف دومشونم راه شما رو پیش گرفته و هدفشون وسیله رو توجیه کرد! لذا از باغی که باغبونش بودند و نه صاحبش دزدی می کردند و به کشورای هدفشون کمک می رسوندن از اونجایی که آشنای احکام الهی و فقهی ام بودن با خودشون حساب می کردن که، برا هر دزدیم یه سیئه! حالا چون اموال مسروقه مو خیرات میکنم به شیش هفت قسمت، مثلا برا هر خیر کفِ کفِش هفت حسنه. ایجوری چهل، پنجاه حسنه عایدمه یکی شو عوض سیئه دزدیم میدم یکیشم برا جلب رضایت شکات سی و چنتا می مونه واسه دشت خودم. گرفتین چی شد؟!! ایشون غافل از این بودن که تمام حسناتِ مترتب خیراتشون متوجه صاحب باغ و وراث ایشون بوده و تنها زحمت و ننگ دزدی عاید عقل مبارکشون... حالا کار شمام دقیقا عین کار همین پادشاه قصه ماست؛ هرچه زودتر عطای دکتراتونو به لقاش ببخشین کیفورترین اون ور گود.... نمازم واجب مکلفینشه و از علائم تکلیفِ اونم نه موی اونجاتون بل عقل والاتونه، شما بیخیالش بشین فعلا بیشتر به نفع اسلام و مسلمینه.