وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدِیكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ

                                      در بند سر زلف بتانم ز ازل آه

                                                           نیک ار نگری نیست جز از هو به ضمیری

                                          تا نیک نگاهم کنی از پرده درآیم

                                                             بنگر که جز از دوست چه بینی ز اسیری

                                          آرام من این وحشی بازار کرشمه

                                                                رامت شود ار جز تب و تابش نپذیری

                                         دستی به سر زلف بتان شانه کن ایدوست

                                                                 تا رنگ رخ دوست به صورت بپذیری

                                         از خویش برون آی برون از همه عالم

                                                          وز دوست طلب عرضه شوی محضر پیری

                                        جاوید شد آنکس که بمرد از اجلش پیش

                                                              هان، کیستی ار با ملک الموت بمیری

                                        رحمی کنی ار بر خود و بر خلق کم و بیش

                                                              من پای تو بر جای تو میرم که نمیری

                                        ره توشه طلب می کند این راه (صفایی)

                                                                      جهدی بنماییم به خیرات کثیری